De Behavioural Status Index (BEST-index; Reed, Robinson, Woods, & van Erven, 1999) meet veranderingen in het risiconiveau van toekomstig geweld. De BEST-index is een gestructureerde observatiemethode die agressief gedrag, mate van inzicht, sociale vaardigheden, zelfzorg en werk- en vrijetijdsbesteding (zes subschalen) tijdens klinische behandeling beoordeelt. Een positieve score op elk van deze subschalen geeft een indicatie van de mogelijkheden die iemand heeft om in een sociale omgeving redelijk te functioneren. De BEST-index kan bijdragen aan het objectiever weergeven van gedrag, vooral in verpleegkundige rapportages.
Chakhssi, de Ruiter en Bernstein (2010) onderzochten de interbeoordelaarsbetrouwbaarheid en de predictieve validiteit van de BEST-index. De ICC varieerde tussen .63 en .71, wat duidt op een redelijke tot goede betrouwbaarheid. Daarnaast werd de predictieve validiteit van de BEST-index geëvalueerd. De resultaten lieten zien dat de BEST-index een matige, maar significante correlatie vertoonde met de totaalscore van de HCR-20.
Chakhssi, F., de Ruiter, C., & Bernstein, D. (2010). Reliability and validity of the Dutch version of the Behavioural Status Index: A nurse-rated forensic assessment tool. Assessment, 17(1), 58-69.
Harte, J. M., & Breukink, M. D. (2010). Objectiviteit of schijnzekerheid? Kwaliteit, mogelijkheden en beperkingen van instrumenten voor risicotaxatie. Tijdschrift voor Criminologie, 52, 52-72.
Reed, V., Robinson, D., Woods, Ph. & van Erven, T. (1999). Behavioural Status Index – Nederlandse versie BSI-D. Een brede risico assessment voor werkers in de geestelijke gezondheidszorg. Eindhoven: GGzE.